Menu Biuletynu Informacji
ZEW MORZA

ZEW MORZA
Zew morza
(Leo-Film, Polska, 1927)
reż.: Henryk Szaro; scen.: Stefan Kiedrzyński; zdj.: Seweryn Steinwurzel; obsada: Jerzy Marr (Stach), Maria Malicka (Hanka), Nora Ney (Jola), Stefan Szwarc (bosman Minke), Mariusz Maszyński (Karol Skarski), Tadeusz Fijewski (Stach jako dziecko)
DCP, 122’, tinta; plansze: PL; napisy: EN, restauracja 2013; źródło: Filmoteka Narodowa - Instytut Audiowizualny
Stach od dziecka fascynował się morskimi przygodami. Po latach jako marynarz i projektant statków planuje ślub z córką właściciela okrętu, na którym służy. Gdy odwiedza rodzinne strony, odżywa w nim dawna miłość do Hanki. Dodatkowo jego projektami zaczyna interesować się świat przestępczy, za wszelką cenę próbujący je wykraść.
Zew morza to film wyprodukowany przez młodą wytwórnię Leo-Film. Jej dyrektorka, Maria Hirszbein, wbrew zwyczajom przyjętym w ówczesnym polskim świecie filmowym, stawiała na młode talenty i lansowała nowych artystów i twórców. Większość obsady i ekipy tego filmu stanowili nowicjusze, którzy już wkrótce zdobędą sławę i renomę, m.in. reżyser czy trójka głównych aktorów. W roli dziecięcej zadebiutował późniejszy wielki aktor polskiego kina, teatru i radia, Tadeusz Fijewski. W filmie wykorzystano autentyczne okręty Polskiej Marynarki Wojennej, a w epizodycznych rolach pojawili się prawdziwi oficerowie. Takie podejście wpisywało się w bardzo wówczas aktualną propagandę polskiego morza i budowania potęgi morskiej nowo odrodzonego państwa.
Film cieszył się ogromną popularnością i miał niemały oddźwięk wśród młodzieży. Po jego premierze prasa donosiła o coraz większym gronie chłopców, którzy idąc za przykładem głównego bohatera, uciekali z domu, by zostać marynarzami. Zew morza jest najstarszym zachowanym polskim filmem przygodowym. W latach powojennych znane były jedynie fragmenty jego rosyjskiej wersji; nie były jednak prezentowane szerszej publiczności. Odrestaurowany obraz powrócił na ekrany w 2012 roku. (MP)
Restauracja i rekonstrukcja zostały przeprowadzone w 2013 roku przez ówczesną Filmotekę Narodową, dziś FINA, w oparciu o niekompletną wersję polską i fragmenty wersji rosyjskiej. Brakujące plansze zostały przetłumaczone z języka rosyjskiego i opracowane na wzór zachowanych oryginalnych plansz polskich. W filmie nadal brakuje kilku scen.
wprowadzenie do filmu: Michał Pieńkowski
sekcja: KIERUNEK: POLSKA
muzyka: Bartosz Dworak i Mateusz Gawęda